Στις 11 Δεκεμβρίου είναι η
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Τα παιδιά όλου του κόσμου, ανεξαρτήτου χρώματος
γιορτάζουν. Τα παιδιά όλου του κόσμου θα έπρεπε να
γιορτάζουν κάθε μέρα. Γιατί τα παιδιά έχουν δικαιώματα. Δικαιώματα που κάποιοι
που θεωρούνται "έξυπνοι" καταπατούν με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς; Την ψυχαναγκαστική παιδική εργασία; Την παιδική πορνεία; Την παιδική βία που βιώνουν παιδιά ακόμα και μέσα στην κούνια τους; Την έλλειψη εκπαίδευσης; Την έλλειψη βασικών καθημερινών αναγκών (νερό, φαγητό, ένδυση); Την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης; Ας γίνει αυτή η 11η Δεκεμβρίου μέρα έναρξης μιας μάχης που όλοι μπορούμε να δώσουμε και να κερδίσουμε! Γιατί όλοι θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να καθρεπτίζεται μέσα τους η ψυχή μας. Η ψυχή που θα έχουμε προσφέρει για να μπορούν όλα τα παιδικά μάτια να χαμογελούν.
Και κλείνω με κάτι που βρήκα κάποτε σε ένα κείμενο και το αντέγραψα. Δεν έγραψα συγγραφέα, δεν έγραψα τίποτα, ενώ θα έπρεπε! Ας με συγχωρήσει που το δανείζομαι για αυτήν εδώ τη μέρα, αλλά τον ευχαριστώ πολύ γιατί θα το θεωρήσω δώρο του σε όλα τα παιδιά του κόσμου! Σαν θέμα έχει τη φωνή όλων των παιδιών. Όλων αυτών των παιδιών που μας μιλάνε αλλά εμείς δεν ακούμε. Γιατί έχουμε μάθει μόνο να μιλάμε. Μόνο να διατάζουμε. Τι θα μας έλεγαν όμως αν σωπαίναμε και μπορούσαμε να τα ακούσουμε;
1. Αν
ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
2. Αν
ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
3. Αν ζω
μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
4. Αν
ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
5. Αν
ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
6. Αν
ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
7. Αν
με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Σε αυτό το κλίμα οι
μαθητές της Δ΄ Τάξης δημιουργούν και εκφράζονται στο μάθημα της Αισθητικής
Αγωγής. Η ζωντάνια τους μεγάλη, ο ενθουσιασμός τους χειμαρρώδης, η φαντασία τους αχαλίνωτη, όσο για τα έργα τους έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου